Od 2005 r. światowa gospodarka zwiększyła się realnie o 45%. Z roku na rok rosła w stosunkowo stabilnym tempie, wyjątkiem były lata 2008-2009. Kryzys gospodarczy dotknął wówczas większość regionów globu i w rezultacie PKB dla świata w 2009 r. zmniejszył się o 1,3% w skali roku.
W porównaniu z 2005 r. najbardziej, blisko dwukrotnie, wzrósł produkt krajowy brutto w Azji. Tempo rozwoju gospodarczego w tym regionie było jednak nierównomierne: wyraźnie słabszy niż w pozostałych częściach Azji był wzrost PKB w Azji Zachodniej (67%), obejmującej m.in. kraje takie jak: Arabia Saudyjska, Zjednoczone Emiraty Arabskie oraz Izrael (gdzie PKB wzrósł mniej niż przeciętnie w regionie), Syria (gdzie obserwowano głęboki spadek PKB), ale także Katar, Turcja czy Irak (notujące wysoką dynamikę PKB). W Afryce PKB wzrósł od 2005 r. o 62% (w większym stopniu w Afryce Subsaharyjskiej – 79% niż w Północnej – 36%), a w Oceanii – o 42% Gospodarka obu Ameryk łącznie zwiększyła się o 27%, przy czym wzrost PKB w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach (34%) był wyższy niż w Ameryce Północnej (25%). W Europie PKB realnie przekroczył poziom z 2005 r. o 20%, ale tempo wzrostu gospodarczego w poszczególnych częściach regionu było bardzo zróżnicowane. W niewielkim stopniu zwiększyła się gospodarka w Europie Południowej (o 4%), znaczny wzrost odnotowano natomiast w Europie Wschodniej (o 40%), w tym w Polsce (o ok. 70%).

Dynamika PKB (2005=100)

Polska należy do państw, które stopiono nadrabiają dystans dzielący je od najbogatszych gospodarek UE. Od 2010 r. produkt krajowy brutto kraju zwiększył się realnie o 38%, podczas gdy PKB całej UE wzrósł o niespełna 15%. Wartość PKB przypadająca na 1 mieszkańca Polski (w PPS) nadal jest dużo niższa od przeciętnej w regionie i wynosi 72% średniej dla UE. Różnica ta jest jednak znacznie mniejsza niż w 2010 r. kiedy PKB per capita w kraju stanowił 62% przeciętnej unijnej wartości. Korzystną tendencją jest również wzrost wydajności pracy – w odniesieniu do 2010 r. w Polsce zwiększyła się ona realnie o 29% (wobec wzrostu o 7% przeciętnie w UE) i nominalne wynosi prawie 80% przeciętnej w regionie (wobec 70% na początku dekady).

PKB na 1 mieszkańca (PPS)

PPS jest w wspólną umowną walutą przyjętą w UE na potrzeby dokonywania porównań międzynarodowych, dzięki której możliwe jest wyeliminowanie różnic cen pomiędzy krajami.

Sukcesywny wzrost gospodarczy sprzyjał poprawie sytuacji na polskim rynku pracy. Wskaźnik zatrudnienia zwiększył się (z 64% w 2010 r. do 73%) i obecnie jest zbliżony do średniej unijnej. Stopa bezrobocia wyraźnie spadła (z 10% do 3%) i należy do najniższych w regionie. Ograniczeniu uległo długotrwałe bezrobocie: spośród bezrobotnych 22% osób poszukuje pracy dłużej niż 12 miesięcy (wobec 31% w 2010 r.), tj. mniej niż przeciętnie w UE, gdzie odsetek ten nadal przekracza 40%.
W dużym stopniu poprawiła się sytuacja ludzi młodych, wkraczających na rynek pracy i należących do grup, którym najtrudniej zdobyć zatrudnienie. W porównaniu z 2010 r. stopa bezrobocia wśród osób w wieku 15–24 lata zmniejszyła się ponad dwukrotnie, do 10%. Jest ona znacznie niższa od przeciętnej w UE (która wynosi 14%), podczas gdy na początku dekady nieco ją przekraczała. Nieco mniej młodych osób znajduje się całkowicie poza sferą zatrudnienia i edukacji. Obecnie, podobnie jak przeciętnie w UE, spośród osób w wieku 15-29 lat 12% ani nie pracuje, ani nie dokształca się, podczas gdy w 2010 r. było ich 15%.

Wskaźnik zatrudnienia osób w wieku 20-64 lata (%)

W porównaniu z początkiem dekady nieco poprawiło się bezpieczeństwo i warunki pracy. Ogólny wskaźnik wypadkowości w Polsce od 2011 r. wykazuje tendencję spadkową i w ostatnim czasie wyniósł 630 na 100 tys. pracujących (wobec 815 w 2010 r.). Równocześnie zmniejsza się liczba wypadków śmiertelnych: w 2018 r. na 100 tys. pracujących odnotowano ich mniej niż 2 (podobnie jak przeciętnie w UE), podczas gdy w 2010 r. - niemal 4 (blisko dwa razy więcej niż średnia unijna).
Praca nieco częściej niż na początku dekady zapewnia spokojny byt. Odsetek pracujących zagrożonych ubóstwem zmniejszył się w Polsce z 12% w 2010 r. do 10% (i jest obecnie zbliżony do średniej w UE, gdzie obserwowano nieznaczny jego wzrost w tym okresie). Pogorszyła się jednak sytuacja pracujących w wieku 55–64 lata: odsetek zagrożonych ubóstwem w tej grupie wzrósł z 10% do 12%.

Poszkodowani w wypadkach przy pracy na 100 tys. pracujących w Polsce